این قصه بماند تا وقت شیدایی ام

1

تو اورا به مداد وکاغذ جویی . کی یابی؟ 

اسرارالتوحید 

2

ماه بالای سر آبادی نیست حتی توی بقچه خاطرات بی بی هم.ماه مادر همه بابونه هاست خواهر خواهرخوانده چشمه و بیشه اما هنوز ماه است و درگیر قصه پلنگ.

ماه گوی سپید آسمان نیست و هیچ دخلی به مد دریا ندارد این دریاست که می خواهد پرواز کند و به ماه برسد نشان به آن نشان روح منم بلند تر می شود از قواره تنم بیرون میزند وهرکس مرا می بیند خنده اش میگیرد . وقتی روح قواره تن نمی شود همه خنده شان می گیرد و می گویند مجنون.

اینکه این واژه مجنون از کجا آمده من یک نمی دانم ولی حتما نسبت خاصی با ماه دارد مثل من که با ماه نسبت فامیلی دوری داریم

داشتم می گفتم روحم دو چارک از تنم بیرون می زند و هوس سرسره بازی به سرش میزند آخ که چه مزه ای دارد روی شانه های ماه لیز بخوری پایین و خیالت راحت که اگر بیفتی دریا آن پایین هست که بگیردت

اما قصه پلنگ نه آنست که گفته اند قصه اش به خصومت دریا وپلنگ برمیگردد از آنجایی که دامن پرچین دریا زیر جزیره ها گیر می کند نمی تواند بالابیاد و سر بگیرد روی انبوه نور این می شود وقتی پلنگ پایین می افتد دریا جا خالی می دهد این را بگذارید به حساب رقابت دوعاشق

واما من ...که پشت شانه های ماه ردی از سیاهی پوستم را می توانید مشاهده کنید روی نور که لیز می خوری پایین قهقه ایت شعر می شود و شراب بعد پایین می چکد روی ساقه بابونه و عطرش صبح بیدارت می کند

اما کسانی که نسبت دیرنه با نور دارند وگمان می کنند این روزها و روزهای قبل ترش گم شده اند هرشب روی ماه سرسره بازی می کنند نشان به آن نشان که ماه سایده می شود وکوچکتر بعد جیبهایشان را پر می کنند از پولک های ماه و وقتی حرف میزنند می شود حتی از پشت تلفن نور را دید که در دهانشان تکثیر می شود و وقتی ماه تمام شد ماه جدیدی در قالب مهربانی میریزند و می گذارند سر جای اولش

اما اینکه این پریشان گویی ها از کجا ناشی شد از همین نور بود وماه ومن که الان روحم اندازه تنم نیست و شما خنده تان گرفته است بخندید ....بیشتر ...حالا درد مجنون را می فهمم

3

آقای قاضی من شاکی ام

شاکی از همه نویسنده ها و شاعران و و...خلاصه از همه...ای بابا من داشتم زندگیم رو میکردم چیکار به کاز این جماعت فرهیخته داشتم

من کیم یه جوون ساده پوش که نه با ساسی مانکن کارم بود و نه با نیچه...من یه جون ساده بودم که شبها ا ما سر بازی لیز خوردن بودم و روزها تکه های ماه را جمع می کردم و ظهر دستهایم بوی بابونه ونسترن می داد 

مقصر کیه؟ یعنی یه نفر رو معرفی کنم؟ چشمه...مقصر چشمه اس آقای قاضی ...چی؟ به خدا سالمم می تونین تست روانشناسی بگیرین...نه سالم نیستم یعنی بودم وحالا نیست مقصر اون چشمه پشت بیشه بود می خواستم دستهام رو بشویم که

چی؟ چشمه نمی تونه متهم باشه؟ خب مقصر اون چشمهای شهلا بود که بال چشمه کوزه پر می کرد از عشوه و ناز

این شد؟ آره اسمش لیلی بود که به ناز می خرامید در دشت ومن در پی اش تند دویدم با چوب دستی می خواستم کزه اش از ان من باشد شکستمش واو مثل بقیه دخترها فحش نداد حتی ایکبیری هم نگفت تنها لبخندی ...ومن فروریختم ...من قیس بودم و مردم مجنونم نامیدند 

لیلی نه...من از او شاکی نیستم من از خودم ...نه از ماه....نه از چشمه ...نه....

این قصه بماند تا وقت شیدایی ام

4

امان از خرافه امان سحر و جادو

کافیه سری به سقف کابینت خونتون بزنید یا گلدون سنگین گوشه اتاق رو وارسی کنید یا زیر مبل و خلاصه هرجایی که عقل جن قد نمیده بعد عمق فاجعه رو می بینید کاغذی مچاله پراز نمک وموی بز و یه سری خطوط خرچنگ قورباغه می چسبونن توی خونت و...

از سرکنجکاوی رفتم یه کتاب به اسم جن و72 پری خریدم ...فاجعه...دعای سرد شدن زن ومرد...دعای قطع روزی...دعای بی آبرو شدن و هزار کوفت و زهرمار دیگه

خجالت آوره مثلا قرن بیست ویکم هستیم وداعیه فرهیخته بودن ورهبری بر جهان رو داریم بعد به این اوراد متوسل شدن...

 خدا همین جاست نزدیک تر....نزدیک تر...نزدیک تراز رگ گردن