زبان بازی سکوت نیست

^{شما را نمی دانم اما من این روزها معتقدم به سکوت...هرچند گروهی محکومت می کند که سکوت حکم تصدیق اراجیف را دارد - داشته باشد- مهم خود من هستم که در هزار توی معادلات پیچیده زبان گم شده ام.}

^{برای گفتگو  زبان مشترک کافی نیست وگرنه اینهمه زبان مشترک در اطراف مان می لولد اما جز دست و پا زدن هیچ نیست.بعد خودمان را مدرن فرض می کنیم. براین باورم که برای گفتگو باید از وجه اشتراک معنایی زبان برخودار باشیم. آ نچه این روزها برایم لذت بخش شده است پیدا کردن معنی واقعی کلمات پیرامون مان شاید عبث باشد اما می فهمم بعضی کلمات را بیهوده خرج نکنم}

^{داشتم محضرتان عرض می کردم سکوتم دلیل دارد و آن این که معنی واژگان اطرافم را نمی فهمم. این سکوت از وقتی شروع شد که داستان «میز میز است» اثر پیتربیکسل نویسنده سوییسی را خواندم.}

 ^{داستان زندگی پیرمردی را روایت می‌کندکه برای فرار از یک نواختی تصمیم گرفت  که اسم اشیا و لوازمی را که در منزلش دارد راعوض کند. مثلا} 

^{اسم تخت را گذاشت عکس}

^{عکس را میزصندلی را ساعتآینه را صندلی}

^{میز را فرش}

^{ساعت را آلبومکمد را روزنامهفرش را کمد}

^{روزنامه را تخت}

^{و آلبوم را آینه نامید}

 ^{مرد این سرگرمی را خنده‌دار یافت و تمام روز آن را تمرین کرد و اسم‌های جدید را به خاطر سپرد. حالا دیگر نام همه چیز عوض شده بود.} 

^{پیرمرد صبح  فردا مدت زیادی در عکس ماند، ساعت نه آلبوم زنگ زد، مرد بلند شد و برای اینکه پاهاش یخ نکنند ایستاد روی کمد، بعد لباسهاش را از تو روزنامه بیرون آورد و کرد تنش. در صندلی که به دیوار آویزان بود نگاه کرد، نشست روی ساعت پشت فرش مشغولِ ورق زدن آینه شد تا اینکه میز مادرش را دید.
مرد حسابی کیف می‌کرد.  دیگر همه چیز تغییر نام داده بود: او حالا نه مرد بلکه پا بود، پا هم صبح، و صبح شده بود مرد.}

 ^{بعد از مدتی متوجه شد که زبان گذشته خود را فراموش کرده و مردم حرف او را نمی‌فهمند.}

^{این داستان گرچه به نظر تمسخر ایست بر عبور از خط قرمز زبان  اما ، با اندوه بسیاری به پایان می‌رسد. چرا که پیرمرد تا آخر عمر سکوت کرد و دیگر حرفی نزد. دیگر به کسی سلام نکرد زیرا کسی معنی جملات او را نمی‌فهمید. او درنیافته بود که هر تغییری نمی‌تواند درست باشد و چه بسا آن تغییرات نسنجیده و نادرست زبان ارتباطی انسان‌ها را با یکدیگر قطع می‌کند و به جایی می‌رساند که دیگر برای بیان یک حرف ساده هم باید مترجم آورد و به ابزار و وسایلی متوسل شد که منظور را به مخاطب تفهیم کند.}

^القصه

.....

مهربانی نوشت:

کلاس ماهان یک دست شد