ساعت زخم به کوک عقل

حلاج ایستاده بود بی سر...عین القضات هم بود با تنی سوخته...شیخ اشراق هم  با تنی گرسنه...

خواب و بیدارش را شما تصور کنید من اما با تنی پراز خنجر.گرسنه.سوخته می نالیدم از نامرادی ها

منصور حلاج را گفتم : پس سرت؟  گفت : بردند هرآنچه که می توانستند...راست می گفت برده بودند سر سبزش را که انالحق سرمی داد وملحدش خواند

واما شیخ سهروردی تنش زیر انبوه زنجیر فرتوت شده بود در 38 سالگی...گفتمش دوست  اشراق درخشنده تو جهانی ار به شهود خوانده است گفتمش نورالانوار وتنی گرسنه خندید وگفت: 

هان تا سر رشته خرد گم نکنی

خود را ز برای نیک و بد گم نکنی

رهرو توئی و راه توئی منزل تو

هشدار که راه خود به خود گم نکنی

نفسم انگشتان عین القضات  را به بادداد خاکستر کمی آن طرف تر روی زخمهایم فرود آمد سوزشش آرام گرفت وخون از چشمم نمی چکیدعین القضات را پرسیدم  تورا چه شده است گفت:

ما مرگ و شهادت از خدا خواسته ایم                    

و آن هم به سه چیز کم بها خواسته ایم

گر دوست چنین کند که ما خواسته ایم                  

ما آتش و نفت و بوریا خواسته ایم

 به جز من سه تن بودیم هرسه از عقل می گفتیم  اما شهود ما را به زخم رساند

پرم از هاشور...خطوط پررنگ سوال که مگر نه اینکه آمده ایم نرده های ایوان بندگی را رنگ عشق بزنیم و برویم سرخانه اول پس این همه جنگیدن برای چه؟ چرا هرکس را نمی فهمیم چوب ملحد بودن را به تنش می شکنیم و بعد رنگ دیانت به و تنبیه به خود می دهیم

دنیای مان همین شده است

باید بجنگی خودت را اثبات کنی

باید بجنگی که شاخ ات نزنند

باید بجنگی فریب نخوری 

باید بجنگی عضو مافیا نشوی

باید بجنگی آدم بمانی

باید بجنگی کمال همنشین در تو اثر نکند

باید بجنگی

من آدمم نه بز کوهی

من آدمم گفتن اشرف مخلوقات ...اشرف مخلوقات که فقط بلبل زبانی نیست که طوطی و مرغ مینا هم می توانند 

حرف بزنند

 اشرف مخلوقات فکر نیست که برخی از حیوانات هم بیشتراز فکرشان بهره می برند

اشرف مخلوقات عشق از روی آگاهیست که آدم را جدا می سازد از حیوان بهارمست

بندگی منهای عشق می شود تعصب... 

پی نویس:

حق را گرفتم از چنگال کفتار