متروک ترین امپراطوری بهار

زندگی مرگ تدریجی رویاهاست می نویسم تا باشم

متروک ترین امپراطوری بهار

زندگی مرگ تدریجی رویاهاست می نویسم تا باشم

جدیدترین یادداشت‌ها

همه

[ بدون عنوان ] بهار دخترک ایستاده روی پل است که ما دست می بریم تا تصوریش را بر آب به چنگ بیاورم. آب می گذرد . بید مشک ها می دانند کدام...
کمپرا چیکو تنهایی حالتی مزمن از با خود بودن است که در جمعی نا همگون اتفاق می افتد مثل درخت سیبی که نمی داند ریشه هایش را در جنگل...
نخ کش حس ها پاییز است و باد می داند چه طور توی درخت ها بدود که تنهایی ات را کوچه بشنود.ما هر کدام مان تصویری خاصی از پاییز در...
خدا ما را از دریا آفرید هروقت گریه می کنیم دریایی از درونمان کم می شود خدا هیچ کجا نگفت من اما هرشب صدای گوش ماهی ها را می شنوم که در درونم جیغ...
خانه تکانی به رسم انار این روزها افتاده ام به جان کارتن های توی انباری و یادگاری ها و...را سبک و سنگین می کنم که کدام شان وزن خود را از دست...
بهار در پیله دویدن اسفند به نیمه که می آید خوابم می گیرد دلم می خواهد یه چرت نیم روز بزنم و ببینم عصر سیزده به در است در چرت نیم روز اسفند...
خیاطی که یقه را آفرید تنها ترین آدم روی زمین بود هوا که سرد می شود یقه ها می شوند رفیق پچ پچ های ریز که هیچ کس نمی شنود اما یقه که رفیق خودمانی است می چسبد رو لپ هایت و...
عزیزک ماهوش غزل پونه ام خدا که می خواست تورا بیافریند آبش را از انگور برداشت و خاکش، گردی بود که روی کاکل گندم نشسته بودو ورز دانش افتاد دست...
مهربونی این طرف دیواره برف دلش نمی خواست ببارد آسمان اما درد داشت و به خودش می پیچید.برف هی داشت خود خوری می کرد که گندم به خانه برسد اما این...
شعر بلند لبهایت را انار می داند و بس خدا گفت درخت شو .... دلش گرفت : درخت ؟ اما من دوست دارم آدمی باشم که می دود در دشت .دخترکی با دامنی از شاهپرک و عطر...

بایگانی

آمار : 40639 بازدید Powered by Blogsky

خدا ما را از دریا آفرید

هروقت گریه می کنیم

دریایی از درونمان کم می شود

خدا

هیچ کجا نگفت

من اما هرشب

صدای گوش ماهی ها را می شنوم که در درونم جیغ می کشند.

ما اقیانوس های پراکنده ای هستیم

که نهنگ ها قورتمان داده اند

جوجه اردک زشت سه‌شنبه 11 مهر 1396 ساعت 20:39

نظرات 2 + ارسال نظر

سهبا چهارشنبه 12 مهر 1396 ساعت 16:24

سلام برادر دریادلم! چه خوش خبریست خواندن کلماتتان در این امپرلطوری زیبا که چند گاهی تنها مانده بود!
مانا باشید در این سرای دل

سلام مهربان خواهر آبی ها
سپاس از استقبال تون

سهبا چهارشنبه 12 مهر 1396 ساعت 16:28

پیغامبر که باشی، گاه نهنگهای جهل و بغض و حسد، گرفتارت می کنند، هر چقدررر هم که اقیانوس دل و دانشت وسیع تر ، باز هم گرفتار خواهی شد، اما یادمان باشد، خدای مهر همیشه با شماست، حتی در دل سیاه نهنگهای رنج و تنهایی...

این روزها یونسم...یونس دارد با من چه می کند...و حدس تان چه قدر دقیق است

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)

نام

ایمیل

آدرس وبسایت