ترنج اذان به وقت باران

به هبوط که دست می کشم خاک کویر بلند می شود چرخی در اتاق می زند و می نشیند روی قاب عکس...روی دیوان باز حافظ و روی موهای جو گندمی ام....

تقصیر را گردن جو بیندازم یا گندم؟ موهای سفید سرک کشیده اند که هی رفت....عمر نه آب و جوی بود نه آنقدر سنگین اما رفت آرام و صدای پاشنه ی کفشش روی موزاییک های پارک خش خش برگها را در پی داشت ومن پیرهن چهارخانه ام را به باد دادم

هبوط هرچه بود خوبی اش به باران بود وغزل....

مادر هروقت جانمازش را زیر پنجره پهن میکرد من شیفته بازی نور بودم ترمه....برق می زد بته جقه هایش ومن دلم می رفت به مسجد شیخ لطف الله...چرخی میزد و می رفت توی بازار مسگرها از آنجا فقط صدا به سوغات  می اورد که انعکاسش سردری بود که چند گنجشک دانه می خواستند

گنجشکها عاشق بارانند حتی بیشتراز آدمها...باران که می بارد چترها بهانه خوبی اند برای فرار از گل شدن اما گنجشکها کز می کنند روی شاخ و برگها و بته جقه ای می شوند کنج ترمه بارن بعد خدا به نماز می ایستد: فتبارک.....

ترمه غزلگیسوی باران پهن می شود باعطری از زالزالک و پونه وحشی...بید خستگی درخت را می تکاند برآب...شقایق داغش را می سپارد به آبی که در دوردست گل می شود

درخت گریه می کند هر قطره اش خش خشی می شود زیر پای گیسو کمندهای آرامش...حسن یوسف را می افتد به عیادت یاس و شمعدانی و رنجهایشان را می تکاند بر آب

باران سرانگشت فرشتگان نیست باران طعم اذان عاشقیست

کسی زنگ می زند.بی بی نیست که این روزها بی بی روی تخت آلزایمرش را جمع می کند کنج چشم و می شود اشک...کسی زنگ میزند در که می گشایم قاصدکیست خیس خورده...شربت سینه نمی خواهد همین که پیغامش را می دهد سرحال می شود با بوسه شالی می بافم و می گویم این روزها حال بلوط خوش نیست می گرید و میرود اشکش در کف دستم با باران در می آمیزد بزرگ می شود بته جقه می شود و می پاشم بر گیسوان دخترک هشت خانه و لچکش رها می شود در باران...باران سجده خداوند می شود و گنجشک تکبیر می گوید

من پای برهنه می دوم در باران تا خدا را سلام گفته باشم

باران می بارد .... خدا منتظر سلام ماست تانمازمان به جماعت اقتدا شود

باران نوشت:

مهربانی آیه های بی تکرار خداست و این سیاهه تفسیریست از مهربانی خواهر خوبم سهبای مهربان