حوری دقایق ملس من

^{اینجا برای از تو نوشتن هوا  کم است}

^{عالم برای از تو نوشتن مرا کم است}

^{اکسیر من نه آن که مرا حرف تازه نیست}

 ^{من از تو می نویسم و این کیمیا کم است}

^{مهربان بلوط وبرکه}

^سلام

^{عاشق شدن چیز ساده ایست . ساده تراز قدم زدن در باران حتی نوشیدن یک استکان چای در عصرسرد دی ماه اما ریشه زدن دشوار است دشوار تراز پای برهنه در برف دویدن ...}

^{یادت هست همه چیز از آن عصر برفی شروع شد از دستکشی که به امانت بردی و از حجب نپوشیدی و هردو یخ زدیم.شب شد ومن سر بر دیوار شیدایی می کوفتم و هیچ مسکنی لفظ آرامش را ترجمه نمی کرد جز:}  

^{«...ولا یُلَقّیها الا الصبرون...»...جز صابران ملاقاتش نمیکنند...(قصص-80) ومن طاقت آوردم تا فردای آن روز و این یعنی صبر و صبر کبریتی بود در چشمان خندان تو در شکلات های که پیش از ترانه معروف خورده نشد}

^{اما کبریت ها روشن شد و انبار حرف های نگفته ام سوخت و باد خاکسترش را بر تقویم روزهای بعد پاشید تا «بله » ی تو امضایی شد برای همه روزهای آفتابی}

^{قرار مان نبود یکی شویم ...شدیم نشان به نشان :}

 ^{«اِمش بدائک ما مشی بک...»...با دردت بساز تا او با توبسازد...علی (ع) وخودت نوشتی:}

 ^{آرمانخواهی  انسان ،  مستلزم صبر بر رنجهاست ...و صبر کردم بر چشمهایت بر آبشار گیسوان شراب گونه ات و پیاله به دست ره خمار خانه را گم کردم. واین روزها که نگاه می کنم خودم را در تو می بینم در تو...این « تو» ضمیر جاری دقایق است ومن دلم را منقلب می کنم سمت خوبی سمت ژرف مهر  مهربانی ات و در این حلول ماهی دلم از تنگش بیرون می پرد چرخی میزند و روز از نو و غزل دلت از نو}

^{کاش آنقدر قدرت داشتم تا می توانستم زمان را در دیشب نگه دارم در داغی چندقطره اشک...در حس لذیذ یک مهر آه که این دقایق از آن من نیست وگرنه خمره هارا پر می کردم از انگور تنت}

^{ببخش اگر این روزها موهایم سپید می شود با تو بودن نه پیری دارد ونه زوال ...من اگر بمیرم زنده ام در دقایقی که نام تورا زمزمه کرده ام که مانایی من روح بلند توست.روحی که: «ان الله شاء ان یراک قتیلا...» وخدا خواست من کشته تو باشم ببین بانو هنوز...وهمیشه....عشق می تراود از چشمه این جمله...خدا مرا کشته می خواست کشته عشق پس تیر را درچله چشمانت نهاد ومن بی صلیب تا جلجتای عشق خودم را کشیدم ....}

^{بانو ...کمی اگر تلخ باشی بد نیست من از این همه شیرینی می ترسم از یک دیابت مزمن...می شود اندکی عصبانی شوی...حتی برای چند دقیقه...می شود قهر کنی - نه بیشتراز یک دقیقه- تا من برای لحظه ای در تنهایی بمیرم... این همه خوبی تو پاداش کدام نیکی من است ؟ من نه برای بهشت ستایشش می کنم نه از ترس جهنم می خواهم در دنیای بعدی بازهم تورا داشته باشم چقدر سخت است خودم را بالا بکشم تا پاکی و نیکی تو ومن هنوز کوچه اول را وجب می کنم :من عشّق فعّف  ثم مات ، مات شهیدا ...}

^{من سالهاست نمی دانم تنهایی چه طعمی دارد.من سالهاست عادت کرده ام هر روز قطاب بخورم عسل گلاب بنوشم و هر عصر در پیا روی کوچک شهرم مست از شراب آلبالوی دلت را بروم.}

^{ببخش اگر بلد نیستم مثل آدم بزرگها برایت بنویسم من هنوز همان جوان خام شهرستانی ام که در 22 سالگی اش درجا میزند وتنها موهایش یکی یکی سپید می شود}

^{« لک الحمد . حمد الشاکرین لک علی مصابهم.....»}

 ^{و گاهی فکر می کنم که یک دلیل ، برای خیلی چیزها بس است ... خیلی چیزها ... چیزهای خوب خدا چیزهایی از جنس بهشت} 

^{حوری دقایق مهربانی تولدت مبارک}